Boşluklar

Dudağı kurumuştu,pamukla su sürdüler,
Alnı terliyordu,sildiler temiz bezle,
Ayakları soğuyordu,battaniye serdiler,
Büyüdü gözleri ve burun delikleri.

Eşi,ellerini tutmuş,gitme diyordu,gitme..
Şimdi zamanı değil dedi,beni terketme!
Oysa gidenler,kimseyi asla dinleyemezler!
Can çekişen kalbinin umrundamı sevdikleri?

Son bir çaba gırtlağında,hırıltılı bir ses,
Konuşmak istiyordu,ama nerde o nefes!
Kasıldı,köpürdü,gevşedi ve dondu gözleri,
An durdu.zaman bitti,bitti hayat dedikleri.

Boşluk yoktu,boşluk oldu yaşlı gözlerde,
Artık sadece bir anıydı acılı zihinlerde.
Ya sitem,ya sevgiyle anarak yad ettikleri,
Unutulur bir gün elbet,hatırlanmaz öldükleri.

Geri Don