Şiir

Yazacak ne varsa hayata dair,
Kaleme söyledi bir deli şair.
Bakalım usta mı, kalem mi mahir,
Bu şiir yazandan torpilli şiir.

Kaç satır boş geçti, harfler binmeden,
Sağanak bir sessizlik sona ermeden,
Bekleşen cümleler günü görmeden,
Son durağa varmadan indi bu şiir.

Hüzüne bulaştırdı çıplak ayaklarını,
Kucağına aldı bütün tatlı uyaklarını,
Okşadı kafiyenin masum yanaklarını,
Büyük bir aile fotoğrafı oldu bu şiir .

Ne vuslat yetti şaire, ne hasret bitti,
Her gün başka bir şiiri aklından itti.
Sonunda her şey gibi onlar da gitti,
Tüm sözlerin en vefalısı çıktı bu şiir.

Geri Don