Nerede o günler

Yeşil yüzlü baharlar aşkına,nerede o günler,
Caddeler de,tekeri kırık bisikletim nerede?
Hani bir zaman sakladığım cebimdeki şekerler?
Babamın kıvırcık siyah saçları hangi berberde?

Biliyorum,oyuncaklarım hala divanın altında,
Ama divan yok artık,çek yatla yer değişti.
Tele takılan çıtalı uçurtmam kalmıştı havada,
Nerede oyunlarım,oyuncaklarım nereye gitti.

Çayır çimen di her yer,maçlar yapardık,
Beni oynatmazlardı,ama olsun,bakardım.
Neredesiniz arkadaşlar?Saklanmayın artık,
Tamam,ebe benim,gitmeyin yalnız kaldım.

Annemin elinden tutar,amcamlara giderdim,
Yolda,el ele gezenlere bakmazdım o zaman.
Amcamlarda ilk acıkan ben olurdum,söyleyemezdim,
Sofrada bir başım görünürdü,ağzım dolu,kocaman.

Siyah beyaz türk filmleri izlerdik annemle,
O ağlardı,ben de sarılır,ağlama anne derdim.
Karnında kardeş varmış,sarılınca iki elimle,
Sıkıştırmayacakmışım,annemden öğrendim.

Hiç unutmam,bir gün bahçede tek başıma,
Oynuyorken horozumuz üstüme atlamıştı.
Aslında canım çok yanmamıştı ama,
Babam yanıma koştu,başımdan kan akmıştı.

Artık,bunlar hayal meyal,anıma meze,
Hayat,benimki kadar mert değil herkese.
Ben,doğarken çikolata almamışım kimseye,
Doğduğumda ağlamışım,tüm gayretim gülmeye.

Geri Don