Ne Zor Şey

Gözlerim yine sensizliğe bakmak zorunda,
Tek sıkıntım,yokluğunu,sensizliğimi görmek.
Ellerim sarhoş,dans ediyor kalemimin boynunda,
Yazmak aslında sensin,sen,sevgiye bandığım ekmek.

Karnım aç,tokluğum acıktı senin yokluğunda,
Yokluk,yalnızlığa kara özlemler sürmek.
Yokuş aşağı inişleri her çıktığımda,
Bir,sen,ararken bulmak,bir kendini kaybetmek.

Bir kıvılcım olmak vardı bir yangında,
Sen yandıkça benim işim söndürmek.
Bir gül olmalısın,papatyanın dalında,
Sonun ya kurumaktır,ya da sökülmek.

Sevmek,bu kadar sevilen arasında,
Yalın istekler içine itilmek.
Bir damla bulut olmak,yağmur tadında,
Saçlarından süzülüp,gönlüne düşmek.

Bir de sen yokken sevmek! Öyle bir an da!
Dokunmadan tenine,hissetmeden özlemek.
Sen bir tarafta ürkek,ben dudağında,
Biliyorum gelemiyorsun,ne zor şey ölmek. 

Derin bir nefes alabildim sonunda,
Ne ağlamak geri verir,ne de üzülmek.
Sensiz başlayan bugünün ilk akşamında,
Güneş yakmak istiyor,bense sana süzülmek.

Geri Don