Kahretsin

Yalın ayak yürüyorum bu çıkmaz sokakta,
Tam bin yıldır,aynı yere,aynı adımlarla.
Kızıl kıyamet bir tufanda döşüm yaralı,
Benim düşlerimi başkaları yaşıyor,kahretsin!

Perdeler çekiyorum,görünmesin yokluğum diye,
Arkamdaki büyük ayna yakalıyor beni yüzümde,
Işıklara sönüyorum gözümden,içim yanıyor yine,
Bastığım her yer de senin ayak izin var işte!

Sokak araları,satır araları,bütün anıları yaksam,
Dokunuşunun külleri savrulur çıkmaz sokaklara.
Yaşamaksa aşkın adı ve ben artık sen de yoksam,
Kır bütün bardakları,savur bilinmez uzaklara.

Beni sürgünde bilsinler,senin mutluluğuna,
Saçlarında,bir gecenin karanlığı is tutsun.
Terkettiğin bu sıkak var ya,yüreğimde ne varsa,
Duman etti,yele verdi,alıp gitti,kahretsin.

                                              22 03 2004

Geri Don