Kristak Bardak

Kaynıyor başımda demir kazanlar,
İndirin bu harımdan kaynayan kazanları.
Bağrımı kemiriyor kalbimdeki çıbanlar,
Çıkarıyorum kalbimden,gizlice sızanları.

Gözlerimin arkasından kaçıyor sahici bir düş,
Düş ki,gerçek sandıklarımı hayali öpüş.
Ömrüm okul,dünya sınıf,kaderim bir imtihan,
Bu okula başlayıpta,varmı sınıfta kalan.

Rabbimizin,bizler için yazdığı senaryoyu,
Oynuyoruz her birimiz,bu yalan tiyatroyu.
Mecaz tüm yaşananlar,hayat yanlızca sahne,
Varlığımın bitmesine,yokluğummu bahane?

Nasıl ki,işlenmiş,ince kristal bardak,
Çatlayınca tek yaptığı sadece su sızdırmak.
Bende,mecazın elinden alıyorum kimyayı,
Kendi can çanağımdan,sızıyorum dünyayı..

                                      2.11.2014 06:19:00

Geri Don